Dün gece inanılmaz bir şey oldu! Teyzemin bir bebeği oldu, adını da Ufuk Emir koydular. Bu haberi duyar duymaz kalbim heyecandan göğsümü parçalayacakmış gibi atmaya başladı. Sanki gökyüzünde bir yıldız parlamış ve dünyayı aydınlatmış gibiydi.
Ufuk Emir’i ilk gördüğümde, kalbim sanki yerinden çıkacaktı. O kadar küçücüktü ki, sanki bir elmas tozuyla kaplanmış gibi parlıyordu. Minicik elleri, bir fısıltı gibi sessiz ve narindi. Yüzünde ise gizemli bir ışıltı vardı. O an, onunla aramızda özel bir bağ olduğunu hissettim.
Hastaneden eve dönerken aklımda tek bir şey vardı: Ufuk Emir’in dünyası. Onunla hangi maceralara atılacağımızı, hangi oyunları oynayacağımızı ve hangi masalları okuyacağımızı merak ediyordum. Artık en yakın arkadaşım olacaktı ve birlikte keşfedilecek sonsuz bir evrenimiz vardı.
Ufuk Emir’in doğumu, hayatımın en güzel sürprizlerinden biriydi. Artık bir kardeşim var. Onunla birlikte büyümek ve ona birçok konuda yardımcı olmak için sabırsızlanıyorum. Ufuk Emir’in gelişiyle ailemiz daha da büyüdü ve mutluluğumuz katlandı.
NOT – 1: Ufuk Emir’i ilk gördüğümde bana fısıldadı gibi geldi. Belki de bana “Merhaba abla, hoş geldin!” demek istemiştir. Onun gizemli dünyasını keşfetmek için sabırsızlanıyorum. Belki de birlikte yıldızlara uzanacak, gökyüzünde uçacak ve unutulmaz maceralara atılacağız. Ufuk Emir’in gelişiyle hayatımızda yepyeni bir sayfa açıldı ve bu sayfanın neler getireceğini merakla bekliyorum.
NOT – 2:Teyzemin apar topar doğumhaneye kaldırılmasıyla oda adeta bir karınca yuvasına döndü. Annem ve babam, Ufuk Emir’in dünyaya gözlerini açmadan önce ona ihtiyacı olacak her şeyi hazırlamak için adeta birer süper kahramana dönüştüler. Hızlıca arabaya atlayıp teyzemlerin evine doğru yola çıktık.
Zaman sanki akreplerin yarışına girmişti. Her saniye kritik önem taşıyordu. Annem ve babam, Ufuk Emir’in ilk anlarına şahit olmak için sabırsızlanıyorlardı. Bu heyecanla, adeta ışık hızında teyzemlerin evine ulaştılar. Eşyaları toplamak için adeta birer kasırga gibi evin içinde dolaştılar. Her şey kusursuz olmalıydı, en ufak bir eksiklik bile kabul edilemezdi.
Sonunda, hastanenin her tarafını bizim yüzümüzden balata kokusu sarmış olsa da inanılmaz bir başarıya imza atarak 20 dakika gibi kısa bir sürede tüm eşyaları toplayıp hastaneye geri döndük. Kalplerimiz heyecanla çarpıyordu. Hastaneye dönmemizle birlikte Ufuk Emir’in dünyaya gelişinin müjdesini aldık. Bu mucizevi anı, hayatımızın en unutulmaz anlarından biri olarak kalplerimize kazıdık.
Bir Cevap Yazın